Mevrouw Marijke Bree van de Nederlandse Herdershondenclub (NHC) heeft in 1999 een heel duidelijk artikel geschreven voor  de NHC;

Wanneer je als leek kijkt naar een hoedende herder met zijn 2 honden (1 hoofdhond en 1 bijhond) en het gaat allemaal rustig, dan zien de verrichtingen er zó eenvoudig uit dat je een gevoel bekruipt van 'dat kan ik ook met mijn hond'.

Echter bij de Duitse herdershonden missen al veel honden de absoluut noodzakelijke genetische aanleg om voor het werken met de schapen te worden opgeleid. De honden, die wel worden gebruikt voor dit werk, vormen de crème de la crème van het ras.

Een hond, die de kwaliteiten en het genetisch materiaal bezit om te hoeden, kan ook een goede reddingshond, IPO- hond of speurhond zijn. Omgekeerd hoeft dat niet het geval te zijn. Een zeer goede reddingshond, IPO-hond of speurhond zal als hij de genetische aanleg mist, geen goede hoeder zijn. 

Het feit dat Schäfermeister Karl Füller, een in Duitsland erkende grootheid op het gebied van hoeden (10 maal Duits kampioen met steeds verschillende honden) en fokker van Duitse herdershonden (kennel "vom Kirschental") zegt, dat hij niet begrijpt dat de schaapherders in Nederland Border Collies gebruiken, terwijl wij met de Hollandse Herders zulke genetisch goed aangelegde honden hebben, is dat een zeer groot compliment voor ons ras. 

Schäfermeister

Uniek is dat Marijke Bree 2 keer 10 dagen zonder haar  hond en 1 keer 3 dagen met haar Hollandse Herder Carlijn mee mocht lopen en ervaring heeft mogen op doen bij  Schafermeister Karl Fuller. Met een kudde van ruim 300 Veluwse heideschapen bij Vierhouten van Willem Schouten heeft ze 3 dagen per week gehoed en in 1999, tussen alleen maar Duitse Herders ,in Duitsland op 24 oktober 1999, samen met alleen Carlijn van de Birckt het diploma HGH (HerdenGebrauchsHund) behaald en 4 juni 2000 samen met Hoofd-hond Carlijn en haar dochter Erlin als bijhond , voor de 2e keer het diploma HGH behaald.